Obrazy w medycynie klinicznej: Torbiel Echinokokowa osierdzia

Pacjent z ogromną torbielą wodniaka osierdzia (wydanie z 20 lipca) zmarł, podejrzewam, ze względu na próbę usunięcia zmiany.
Zawsze kuszące jest usuwanie takich zmian w toto, w celu uniknięcia pęknięcia z miejscowym wyciekiem i nieuniknioną nawrotem miejscowym. Patologia choroby jest jednak przeciwna strategii wycięcia. Cysty hydrożkowe z gatunku Echinococcus granulosus, jak wyraźnie widać w tym przypadku w dwóch skanach tomograficznych i fotografii okazów, tworzą wokół siebie warstwę włókniako-naczyniową. Jest to nic innego jak ściśniętą tkankę gospodarza, bez płaszczyzny chirurgicznej między nią a organem gospodarza. Warstwa ta zapewnia wsparcie fizyczne i umożliwia transfer substancji odżywczych do kulistych torbieli pasożyta w jamie perykostycznej. W związku z tym nie można wyłuszczyć torbieli hydratów w narządach tkanek miękkich, ani też usunąć warstwy pericystycznej przez wycięcie z wnętrza narządu gospodarza, bez niekontrolowanego krwotoku. Bardziej praktycznym podejściem chirurgicznym byłoby po prostu ewakuacja zawartości jamie perykostycznej i akcyza tylko nadmiarowych części warstwy okołostawowej. Miejscowa wznowa występuje w około 11 procentach przypadków2 i może być strzeżona przez odpowiednie odgradzanie pola chirurgicznego i rozsądne stosowanie środków skolimidowych, takich jak 0,5 procentowy roztwór azotanu srebra.
Farrokh Saidi, MD
Modarress Hospital, Teheran, Iran 198446
3 Referencje1. Hall FM. Torbiel echinokokowa osierdzia. N Engl J Med 1995; 333: 165-165
Full Text Web of Science MedlineGoogle Scholar
2. Mottaghian H, Saidi F. Nawrót pooperacyjny choroby hydatidowej. Br J Surg 1978; 65: 237-242
Crossref Web of Science MedlineGoogle Scholar
3. Saidi F, Nazarian I. Leczenie chirurgiczne torbieli hydratów przez zamrożenie ściany cysty i zakroplenie 0,5 procentowego roztworu azotanu srebra. N Engl J Med 1971; 284: 1346-1350
Full Text Web of Science MedlineGoogle Scholar
Odpowiedź
Autor odpowiada:
Dla redaktora: Operacja, która była rozważana u tego pacjenta, była, jak sądzę, po prostu ewakuacją zawartości perycystycznego jamy, jak sugeruje dr Saidi. Pęknięcie torbieli było niezamierzone, ale prawdopodobnie nie było niespodziewane, ponieważ torakotomia zapadła się w sąsiednie płuco. To pęknięcie normalnie nie zagrażałoby życiu. Jednak dekompresja torbieli spowodowała nagłe ponowne rozszerzenie ściśniętej lewej tętnicy płucnej. To naczynie pękło natychmiast po pęknięciu torbieli. Niestety, pacjent krwawił na stole operacyjnym.
Ferris M. Hall, MD
Beth Israel Hospital, Boston, MA 02215-5491
Powołanie się na artykuł (1)
[patrz też: choroba schoenleina henocha, kropla krwi do badania krzyżówka, choroba werdniga hoffmana ]